Termin uroterapia oznacza proces leczenia dolnych dróg moczowych bez użycia metod chirurgicznych i farmakologicznych. Może być on definiowany, jako proces rehabilitacji pęcherza i ma na celu wytworzenie prawidłowych relacji pomiędzy pracą mięśnia wypierającego mocz, a czynnością zwieracza. Uroterapia powinna być integralną częścią leczenia pęcherza moczowego.
Urotrapia standardowa jest terapią behawioralną. Prowadzi do poznania, a następnie zmiany nieprawidłowych nawyków związanych z przyjmowaniem płynów i oddawaniem moczu. Stymuluje ona zarówno dziecko, jak i jego rodzinę do aktywnego udziału w procesie leczenia, w którym nieodzownym elementem jest zapoznanie ich z anatomią i fizjologią dróg moczowych, a szczególnie z procesem oddawania moczu.
W przypadkach zaburzeń niepoddających się terapii standardowej, konieczne jest zastosowanie terapii niestandardowej obejmującej fizjoterapię, biofeedback, czy elektrostymulację mięśni dna miednicy. Uroterapeuta w porozumieniu z lekarzem ustala indywidualny program rehabilitacji dopasowany do każdego pacjenta. Postępy w leczeniu oceniane są poprzez ustępowanie objawów, oraz zapisy w specjalnym dzienniczku mikcji, kalendarzu mikcji, a także analizie parametrów przez zaawansowane programy komputerowe gromadzących dane podczas terapii biofeedback lub neurostymulacji.
Jeśli dziecko, które już opanowało trening czystościowy, zaczęło się moczyć, a także jeśli maluch powyżej 5 roku życia nadal moczy się w nocy, trzeba skorzystać z pomocy lekarza.
U młodszych dzieci - jeśli występują objawy niepokojące, nieprawidłowe, związane z mikcją (oddawaniem moczu) zwracające uwagę rodziców lub lekarza POZ konieczne jest badanie przez lekarza specjalistę urologii dziecięcej i wykonanie potrzebnej diagnostyki. Wymagany jest wnikliwy wywiad, przeprowadzenie dzienniczka mikcji (bilans ile dziecko pije, ile oddaje moczu), kalendarza mikcji, a także przyzwyczajeń i zachowań związanych z oddawaniem moczu.
Objawy towarzyszące zaburzeniom czynności dolnych dróg moczowych są różnorodne i zależą od rodzaju patologii. Zaniepokoić rodzica powinno, jeśli dziecko oddaje mocz więcej niż 7 razy na dobę małymi ilościami moczu lub bardzo rzadko i przetrzymuje mocz. Zbyt rzadkie wizyty w toalecie - mniej niż cztery - mogą być oznaką zaburzeń. Stosowanie tzw. „manewrów wstrzymujących”, czyli stawanie ze skrzyżowanymi nogami, uciskanie ręką okolicy krocza, czy kucanie i przyciskanie w okolicy krocza - to znak, że trzeba iść do lekarza. Złe funkcjonowanie dolnych dróg moczowych może się też objawiać zmniejszeniem ilości wypijanych płynów, stanami zapalnymi przedsionka pochwy, zakażeniami układu moczowego, zaparciami, zaburzeniami neuropsychiatrycznymi np. ADHD i zaburzeniami snu.
W procesie leczenia uczestniczy lekarz, wyszkolona pielęgniarka i fizjoterapeuta.
Lekarz diagnozuje chorego i ustala dalsze postepowanie i leczenie.
Uroterapeuta, pielegniarka oceniają wiele parametrów: pozycję podczas oddawania moczu, zaparcia, picie i inne czynniki wpływające na mikcję i następnie przedstawiają jak poprawić zachowania związane z mikcją.
Uroterapeuta zwraca uwagę na zachowanie prawidłowej pozycji podczas oddawania moczu i uczy jak rozluźniać mięśnie przepony miedniczej. Toaleta dla dziecka musi być dobrze ogrzana, komfortowa, plecy wyprostowane , delikatne luźne odwiedzenie w stawach biodrowych , stopy podparte na podnóżku. Brak pospiechu, czasami liczenie pomaga w oddaniu prawidłowo i do końca moczu.
Zaburzeniom czynności dolnych dróg moczowych nierzadko towarzyszą problemy dolnego odcinka przewodu pokarmowego, czego wyrazem są zaparcia nasilające dodatkowo dolegliwości urologiczne. Dlatego do zadań uroterapeuty należy również dbałość o uregulowanie wypróżnień.
Regularne picie i regularna mikcja są ważne dla zachowania prawidłowej równowagi pomiędzy piciem i oddawaniem moczu. Nagminne jest niepicie przez dzieci przez okres pobytu w szkole, przedszkolu, a także nieoddawanie moczu w tym okresie. Skutkuje to późniejszym piciem po południu i kumulacją moczu na noc.
Zastosowanie uroterapii standardowej pozwala na wyleczenie u 70% pacjentów. U pozostałych chorych należy szukać innych zaburzeń, rozszerzyć diagnostykę i wdrożyć uroterapie niestandardową. Z tego powodu stosuje się: biofeedback lub neurostymulację.
Metoda ta polega na sprzężeniu zwrotnym , polegającym na podawaniu pacjentowi sygnałów zwrotnych (wzrokowych lub akustycznych) o zmianach stanu fizjologicznego jego organizmu. Wspomaga proces rehabilitacji pęcherza. U pacjentów z moczeniem pozwala na świadomej kontroli mięśni dna miednicy. Są dzieci dorośli którzy potrafią nauczyć się ruszać uchem , a my próbujemy wzmocnić wyćwiczyć trzymanie moczu -- spróbujmy.
Maluch dostaje specjalny aparat Mikti 2, który wygląda jak mały tablet. Przykleja się elektrody do mięśni wokół krocza. Dziecko na ekranie widzi zwierzątko, rybkę, która pokonuje tor przeszkód, podskakuje gdy dziecko napina mięśnie okolicy dna miednicy, krocza. Wzmacnia to te mięśnie i pozwala na lepszą możliwość panowania nad tymi mięśniami. Metoda ta jest bezbolesna, ale wymaga powtarzania ćwiczeń.
U dorosłych programy są szczegółowo dopasowane..
Używamy do tych działań urządzenia niemieckiej firmy Bioimpulsera HPs12 (Mikti 2).
Mikti 2
Biofeedback – jak to przebiega ?:
Przebieg ćwiczeń/ przykładowy, całkowicie bezbolesny
Miła i sympatyczna atmosfera w pomieszczeniu gwarantującym komfort bez innych działających urządzeń elektronicznych.
Aparatura Mikti 2 jest bardzo wrażliwa i inne pola eletromagnetyczne mogą na nią niekorzystnie wpływać.
Przed ćwiczeniami urządzenie powinno być wyłączone.
Podłączanie elektrod :
- Skrupulatne oczyszczenie skóry, powinna być idealnie sucha , bez włosów.
- Użyj żelu sprzęgającego
- Naklej elektrody wg zaleceń /czerwona elektroda referencyjna/na udzie
- Podłącz kabel do gniazda sensora nr1w urządzeniu (Ch1)
- Podłącz wtyczki do odpowiednich gniazd na kablu połączeniowym
- Wyłącz urządzenie.
Czas trwania ćwiczeń nie powinien przekraczać 24minuty
U dzieci napinanie 3 sekundy , rozluźnianie 10-15sekund/ zależne od schorzenia i zaleceń personelu.
Inną metodą rehabilitacji pęcherza jest elektrostymulacja
Co to jest TENS - Transcutaneus Electrical Nerve Stimulation – elektrostymulacja - jest to neuromodulacja impulsami elektrycznymi.
Metoda elektrostymulacji wspomaga proces rehabilitacji pęcherza.
Jest metodą bezbolesną.
Do elektrostymulacji używamy urządzenia niemieckiej firmy
Bioimpulsera HPs12 -Contiva 2. Metoda ta wspomaga leczenie nietrzymania moczu, rozluźnienia mięśnia miednicy zarówno u dzieci jak i dorosłych.
Programy dla dorosłych i dzieci są dostosowane do istniejącego zdiagnozowanego problemu.
Contiva 2
Zajmuje się Państwem wykwalifikowany zespół pracowników
